لجستیک بر حسب تقاضا: موانع و راه حل‌ها

لجستیک بر حسب تقاضا چیست؟

در سال 2020، حدود 56 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری ساکن بودند. شهرها مقدار زیادی از منابع و انرژی موجود را مصرف می‌کنند و بر همین اساس، گازهای سمی مثل CO2 تولید می‌شود. در حالی‌که شهرها تنها بخش کوچکی از زمین را اشغال می‌کنند، نقش آن‌ها در مدل توسعه اقتصادی فعلی برجسته است. افزایش تعداد افراد مستقر در شهرها و همچنین تعداد گردشگران نیز می‌تواند با این موضوع مرتبط باشد.

اگر شهرها مرکز جامعه جهانی شده باشند، بخش حمل و نقل پایه آن است. در سال‌های اخیر بخصوص از زمان همه‌گیری ویروس کرونا، اهمیت زنجیره تامین کالا در سراسر جهان توسط زیرساخت‌ها، قابلیت‌های لجستیکی و تاب‌آوری سیستم حمل و نقل به وضوح ثابت شده است.

امروزه ناکارآمدی بخش حمل و نقل در شهرها بیشتر به چشم می‌خورد؛ زیرا عواقبی که ایجاد می‌کند مانند تجارت الکترونیک و اقتصاد بر اساس تقاضا، اثرات خارجی منفی را تشدید می‌کند (به عنوان مثال، آلودگی هوا، سر و صدا، تصادفات و ازدحام جمعیت) که نه تنها بهره‌وری شهری را تضعیف می‌کند، بلکه به طور مستقیم بر کیفیت زندگی مردم نیز تأثیر می‌گذارد.

افزایش هزینه‌های خارجی را می‌توان به تعداد بیشتر حمل و نقل نسبت داد. وسایل نقلیه تجاری که برای تحویل کالا مورد استفاده قرار می‌گیرند، (FCV) نام دارند. FCVها، نسبت به تعداد کل وسایل نقلیه‌ای که در یک شهر در گردش هستند، نقش اساسی دارند. همچنین در اشغال فضای راه شهری و اثرات خارجی منفی موثر هستند.

FCVها 15 تا 25 درصد از کل کیلومتر مسافت طی شده در شهرها را طی می‌کنند، 20 تا 40 درصد از فضای جاده‌های شهری را اشغال می‌کنند، بین 20 تا 40 درصد از انتشار CO2 مربوط به حمل و نقل شهری را بر عهده دارند و مسئول 30 تا 50 درصد از آلاینده‌های اصلی هوا (PM) و (NOx) هستند.

عملکرد منفی در لجستیک شهری، پیامدهای زیان‌باری برای زندگی شهری و همچنین تغییرات آب و هوایی دارد. برخی نتایج، افزایش 78 درصدی تحویل کالا تا سال 2030 را پیش‌بینی می‌کنند. افزایش وسایل نقلیه در شهرها باعث افزایش 21 درصدی ازدحام خواهد شد. این معادل 11 دقیقه رفت و آمد اضافی در سال 2030 نسبت به سال 2010 است.

تخمین زده می‌شود که ارسال کالا با وسایل نقلیه تا سال 2050 نسبت به سال 2010 سه برابر شود. افزایش وسایل نقلیه تجاری مورد استفاده برای حمل و نقل کالا نه تنها به افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات به دلیل رشد تعداد شهرها بستگی دارد، بلکه به افزایش تجارت الکترونیک نیز بستگی دارد.

بیشتر بخوانید: دراپ شیپینگ

و ODL  تجارت الکترونیک در حال حاضر بیش از 10 درصد رشد در سال را در سراسر جهان تجربه می‌کند. در طی پنج سال، نسبت فروش تجارت الکترونیک در سطح جهانی تقریباً سه برابر شد. این نه تنها به دلیل استفاده از اینترنت است، بلکه به دلیل محدودیت‌های مرتبط با COVID-19، شتاب بیشتری را تجربه می‌کند. کار از راه دور و تجارت الکترونیکی به سرعت گسترش یافته و باعث کاهش جریان ترافیک مسافران در خیابان‌های شهر شده است.

خانوارها تقاضای خود را برای خرید سنتی از فروشگاه‌های اطراف کاهش داده‌اند. افزایش متعاقب پلتفرم‌های تجارت الکترونیک، تقاضا برای تحویل در خانه را افزایش داده است.

بر این اساس حمل و نقل بار شهری (UFT) و استفاده از وسایل نقلیه تجاری سبک؛ تحویل B2Ce-commerce در سال 2020 را با 25 درصد افزایش همراه کرد. از هر ده شهروند یک نفر در روز یک بسته دریافت می‌کند و در شهرهای بزرگ مانند پاریس، تا 60 درصد از مردم از خدمات تحویل غذا در خانه استفاده می‌کنند. علاوه بر این، برای هر 1000 ساکن شهر، 300 تا 400 سفر باری انجام می‌شود.

اگر این روند ادامه پیدا کند، در سال‌های آینده، تقاضای رو به رشد برای تحویل تجارت الکترونیک منجر به افزایش 36 درصدی وسایل نقلیه تحویل کالا تا سال 2030 خواهد شد. در کل، خرید آنلاین می‌تواند مردم را وادار کند که کمتر در فروشگاه‌های فیزیکی خرید کنند و بنابراین کمتر در شهر تردد داشته باشند. بر این اساس، مقدار کل تردد افراد ساکن شهر باید کاهش پیدا کند. با این وجود، طی بررسی‌های انجام شده، مجموع کیلومترهای طی شده با توجه به حمل و نقل بار و مسافر، ظاهراً کاهشی نداشته است.

علاوه بر این، حدود 35٪ از تحویل‌های ناموفق برای بار اول باعث ایجاد سفرها و وضعیت‌های اضافی می‌شود. لجستیک بر حسب تقاضا به یک روش اقتصادی جدید بر اساس استفاده از پلتفرم‌های آنلاینی که امکان سفارش محصول یا کالا را به کاربر می‌دهد، اشاره دارد. و دیگری که می‌تواند با به اشتراک گذاشتن کالاها، مهارت‌ها یا زمانی که در آن حضور دارد، این‌ها را فراهم کند. اصطلاح on-demand به استفاده تقریباً فوری از یک سرویس اشاره دارد.

ODL از نظر مفهومی به سرویسی اشاره دارد که با بهره گیری از crowdsourced حرفه‌ای انجام می‌شود. قابلیت‌های تحویل، با هدف ارائه خدمات تحویل مناسب و در عین حال کم هزینه قادر به انجام است. جلب رضایت زمان و مکان مورد نظر مشتریان در کوتاه مدت در بخش تجارت الکترونیک، به فروش محصولات قابل تحویل فوری تبدیل می‌شود. آمازون پرایم مثالی از این مورد است. این طرح رقابت سختی را بین اپراتورهایی ایجاد می‌کند که تمایل دارند محصولات را سریع‌تر و با هزینه کمتری به دست مشتری برسانند.

همچنین بخوانید: مهم‌ترین خدمات لجستیکی برای فروشگاه اینترنتی

وسایل نقلیه برای ارائه محصولات در سریع‌ترین زمان ممکن و جلب اعتماد مشتریان با هزینه متحمل شدن زیان‌های کوتاه مدت بازگشت هزینه‌های قابل توجهی را برای هر دو حمل و نقل نیز نشان می‌دهد. راه حل‌های بسیاری برای مقابله با مسائل ODL توسعه یافته و آزمایش شده‌اند (به ادامه مطلب مراجعه کنید). اما برای اجرای آن‌ها در محیط شهری باید اقدامات بیشتری انجام شود.

به ویژه، برای به دست آوردن پذیرش گسترده از راه حل‌های اجرا شده و برای افزایش آگاهی از مشکلاتی که در توزیع بار شهری وجود دارد بسیار مهم است. این امر در مورد شهروندانی که اغلب ناآگاه هستند نیز صدق می‌کند.

فعالیت‌ها در یک شهر، به ویژه با توجه به افزایش‌های اخیر تجارت الکترونیکی گسترش یافته است. این امر برای اپراتورها و مدیرانی که به طور روزانه با ثبت سفارش‌های بیشتر مواجه می‌شوند صادق است.

هدف اصلی این مقاله، ارائه یک بررسی جامع از نوآوری‌های ODL و برجسته کردن آن است. عوامل و موانع آن‌ها به ویژه نتایج به دست آمده از این تحقیق نیز ارائه می‌شود.

در این مطالعه، سه سؤال اصلی درباره لجستیک بر حسب تقاضا عنوان شده است:

– راه حل‌های ابتکاری اصلی برای ODL چیست؟

–  توانمندسازها و موانعی که اثربخشی لجستیک بر حسب تقاضا را مشخص می‌کند و بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد چیست؟

–  روش‌های رفع موانع ODL چیست و چگونه می‌توانیم مولفه‌های تأثیرگذار خاص را تعریف کنیم؟

راه حل‌های لجستیک بر اساس تقاضا

این بخش راه حل‌های ODL را مورد بحث قرار می‌دهد که از ذخیره‌سازی سریع و آخرین طرح‌های توزیع پشتیبانی می‌کنند و پتانسیل منطقی‌سازی و کاهش اثرات منفی عملیات ODL شهری را ارائه می‌دهند.

جدول 1 چهار دسته را مشخص می‌کند: (1) محل تحویل، حالت‌ها و زمان‌ها؛ (2) مدیریت منطقه بارگیری و تخلیه (3) ادغام و (4) تحویل خودکار. این دسته‌بندی‌ها متفاوت و در عین حال مکمل هستند و باید از طریق یک رویکرد یکپارچه برای تعریف سیاست‌هایی برای منطقی‌سازی، کارایی و سبز کردن ODL بررسی و تایید شود.

با این وجود، دسته‌بندی‌های فوق نیز امکان در نظر گرفتن جداگانه تأثیر عوامل خارجی مانند ذینفعان، مشارکت، مقررات، سازمان و فناوری جدید را فراهم می‌کند. برای هر دسته، باید به دنبال توانمندسازها و موانع خاص بود.

مکان، حالت‌ها و زمان‌های تحویل

لاکرهای بسته

لاکرهای بسته یا لاکر پستی، کمدهای خودکاری هستند که در مکان‌های پررفت و آمد مانند دفاتر پست، سوپرمارکت‌ها، پمپ بنزین‌ها، جاده‌های تجاری، مترو، ایستگاه‌ها، راه‌آهن‌ها، پارکینگ‌ها و غیره نصب می‌شوند.

این لاکرها برای دریافت و/یا بازگرداندن محصولات تجارت الکترونیک از طریق خود مصرف‌کنندگان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از نقطه نظر لجستیکی، لاکرها امکان تحویل کالا را فراهم و از مشکلات مربوط به تحویل حضوری جلوگیری می‌کنند، در نتیجه هزینه‌های داخلی و خارجی کاهش می‌یابد.

وجود مدل‌های عملیاتی تلفیقی باعث شده تا لاکرها به راه حل پذیرفته شده‌ای توسط ارائه‌دهندگان خدمات حمل و نقل و تدارکات در چند کشور (مانند دانمارک، لهستان، فنلاند و آلمان) تبدیل شود و راه را برای گسترش در بسیاری از کشورهای دیگر که هنوز نفوذ بازار پایینی دارد هموار می‌کند.

با این اوصاف، هنوز موانع متعددی وجود دارد که پذیرش عمومی و گسترده آن را محدود می‌کند. اول، از دیدگاه نظارتی، زمانی‌که صحبت از نصب لاکر پستی در فضاهای عمومی می‌شود، عدم وجود مقررات خاص و تأخیرهای بوروکراتیک امکان ایجاد یک شبکه لاکر گسترده و هماهنگ را محدود می‌کند.

دوم، از نظر روانی است. خطرات پیش‌فرض استفاده از لاکر بسته (به عنوان مثال، مالی، امنیت / حریم خصوصی، عملکرد، و ریسک زمانی) و طراحی ضعیف شبکه لاکر پستی می‌تواند ترجیح مصرف‌کننده را در استفاده از این روش کاهش دهد. در نهایت، هزینه‌های ثابت بالای زیرساخت شبکه لاکر می‌تواند علاقه سرمایه‌گذاران را کاهش دهد؛ زیرا سودآوری به حجم فروش بالا و بازار نیاز دارد و این روش همیشه این الزام را رعایت نمی‌کند.

مراکز تحویل

مراکز تحویل می‌توانند فروشگاه‌هایی باشند که در آن مصرف‌کنندگان خریدهای خود را تحویل بگیرند یا برگردانند. مشابه لاکر پستی، هدف آن‌ها به حداکثر رساندن یکپارچگی کالا، به حداقل رساندن زمان از دست رفته، افزایش تحویل و ایجاد اثرات مثبت بر هزینه‌های داخلی و خارجی است. در برخی موارد، آن‌ها یک مدل عملیاتی تلفیقی را ارائه می‌دهند که قادر به ارائه مزایایی برای ارائه‌دهندگان خدمات حمل و نقل (به عنوان مثال، بهینه سازی تحویل و افزایش تعداد تحویل موفق برای اولین بار)، صاحبان مغازه (یعنی افزایش احتمالی تعداد مشتریان) و مصرف‌کنندگان (یعنی انعطاف پذیری بیشتر) است و همچنین در مقایسه با لاکرها، ارزان‌تر هستند.

به طور کلی، این راه حل تحویل بر لاکر ترجیح داده می‌شود و به طور گسترده در فرانسه، هلند، سوئد، دانمارک، فنلاند، نروژ و بلژیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، در برخی موارد، ادغام فناوری اطلاعات در سراسر شرکای زنجیره تامین و مدیریت شبکه‌های بزرگ نقطه پیکاپ می‌تواند مانع مهمی برای استقرار آن‌ها باشد (ibidem)، به‌خصوص اگر ارائه‌دهندگان حمل و نقل مراکز تحویل را به عنوان تنها روش لجستیکی خود انتخاب کنند و نمی‌توانند به مقیاس اقتصادی دست یابند.

کلیک و جمع آوری

کلیک و جمع آوری یک حالت تحویل است که به موجب آن محصولات از خرده فروشان، فروشگاه فیزیکی یا در یک نقطه جمع‌آوری متمرکز (به عنوان مثال، دارک استور) تحویل داده می‌شوند. این راه حل گسترده است، اما هنوز بهترین گزینه برای مصرف‌کنندگان نیست. به عنوان مثال، در نروژ فقط 13 درصد از مصرف‌کنندگان این روش را به عنوان اولین گزینه تحویل خود انتخاب می‌کنند.

هدف آن محدود کردن تحویل درب منزل با آوردن مشتریان به فروشگاه‌های فیزیکی است و سپس در مرحله دوم خریداران آنلاین را تشویق می‌کند که به محض ورود به فروشگاه، خریدهای بیشتری انجام دهند. در واقع، 11 درصد از افرادی که از این روش استفاده می‌کنند، در 60 درصد مواقع، همیشه خرید اضافی را در فروشگاه ها انجام می‌دهند.

هزینه کم و سود اضافی روش کلیک و جمع آوری، نشان‌دهنده توانمندسازی این راه حل در مقایسه با تحویل سنتی‌تر در خانه است. با این حال، هزینه‌های اضافی نیروی کار به دلیل راه اندازی خدمات باربری و بسته‌بندی می‌تواند این فعالیت را بی‌سود کند، به‌ویژه در هنگام القای حجم سفارش کم و/یا تعداد زیاد اقلام کم ارزش.

حمل و نقل جمعی

حمل و نقل جمعی، که در ابتدا در بمبئی توسعه یافته بود، با برون‌سپاری تحویل به ناوگانی از افراد غیرحرفه ای کمک می‌کند. این نشان‌دهنده حمل و نقل مسافر – بار است، برای مثال یکپارچه‌سازی.

 تفسیر محدودی از مفهوم فوق که در این مقاله اتخاذ شده است، بر تحویل کالا به عنوان یک رویداد در یک مسیر از پیش تعریف شده و یک رویداد تکراری تمرکز دارد. اقدام یک فرد، ترجیحاً با استفاده از وسایل عمومی را نشان می‌دهد. در واقع، فقط از این طریق می‌توان به دستاوردهای محیطی واضحی دست یافت.

اخیراً چندین خرده فروش و استارت‌آپ‌ها به دلیل کاهش هزینه‌ها و بهره برداری از بخش جدید بازار (به عنوان مثال، تحویل فوری) شروع به استخدام کارگران برون‌سپاری کردند.

در واقع این راه حل هزینه‌های مربوط به نگهداری انبارها، ناوگان وسایل نقلیه، مصرف سوخت و استخدام رانندگان حرفه ای را حذف می‌کند.

با توجه به تعریفی که از حمل و نقل جمعی پذیرفته شده است، چندین مورد موفقیت‌آمیز در سراسر جهان پدیدار شده‌اند (به عنوان مثال TakemyThings در ایتالیا و Hitch and Roadie در امریکا). نمونه‌های مثبت دیگر مربوط به حمل و نقل عمومی است (به عنوان مثال، BussGoods در سوئد، Maktuahuolto در فنلاند، و BusMyThings در ایتالیا). این تجارب، بر اهمیت یک مدل کسب و کار واضح و در برخی موارد نقش ارائه‌دهندگان حمل و نقل عمومی و مشارکت آن‌ها با بخش خصوصی تاکید می‌کند.

اگر می‌خواهید به خبرنامه رایگان پادروکلاب دسترسی داشته باشید، فرم زیر را پر کنید.

توانمندسازهای دیگر از نوآوری‌های مدل‌سازی و ابزارهای یادگیری ماشینی تحلیلی و مصنوعی می‌آیند؛ نرم‌افزار اطلاعاتی که قادر به مقابله با عدم قطعیت در تقاضا، عرضه و شرایط سیستم است. موانع در این‌جا مربوط به مدیریت دشوار پلتفرم و نقش مقررات است. مورد اول شامل مسائل و نیازهای مربوط به حمل و نقل کنندگان جمعی است (به عنوان مثال، غرامت / دستمزد کافی و سایر مزایا) دوم مربوط به قیمت‌گذاری و تصمیمات منطبق برای حفظ تعداد رضایت بخش پیک و در عین حال، ارائه خدمات جذاب به کاربران است. علاوه بر این، از سمت متقاضی، مسائل مربوط به اعتماد (به عنوان مثال، قابلیت اطمینان سرویس و حفظ حریم خصوصی) به افزایش مشکل کمک می‌کند.

در نتیجه، انتخاب ترکیبی مناسب از خدمات تحویل، زمان و هزینه‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. تا آن‌جا که به مقررات مربوط می‌شود، قانون کار، حداقل دستمزد، حمایت اجتماعی، بیمه درمانی، بیمه مسئولیت خسارت شخص ثالث، حریم خصوصی مقررات حفاظتی و مقررات مالیاتی همگی می‌توانند شامل هزینه‌های اضافی، محدود کردن سود و در نتیجه جلوگیری از این نوع فعالیت‌ها شود.

تحویل خارج از ساعت اداری

تحویل خارج از ساعت اداری یک استراتژی لجستیکی شناخته‌شده در لست – مایل است. تحویل در ساعات غیرفعال را برای مثال می‌توان با روش‌های لاکرهای پستی، وسایل نقلیه الکتریکی یا مراکز تجمیع شهری (UCCs) ترکیب کرد. منطق این روش بر اساس ایده توزیع یکنواخت‌تر ترافیک در طول زمان و جابجایی حمل و نقل از ساعات اوج مصرف به ساعات کم بار است که منجر به رفع احتقان و عملیات کارآمدتر می‌شود.

این به نوبه خود باعث کاهش هزینه داخلی و خارجی می‌شود. در حقیقت، در ساعات کم بار، وسایل نقلیه می‌توانند با سرعت بالاتر و خطرات کمتری برای عابران پیاده حرکت کنند و انجام فعالیت‌های بارگیری و تخلیه را به شیوه‌ای بسیار کارآمدتر در حالی‌که اطمینان بالاتری از تحویل را تضمین می‌کند، انجام دهد. تحویل خارج از ساعات اداری با موفقیت در چندین شهر مانند نیویورک، بارسلون و پاریس انجام شده است.

با این حال، استفاده از این راه حل آسان نیست؛ زیرا سهامداران در یک محیط شهری اهداف متفاوت و اغلب متضاد را دنبال می‌کنند. موانع اصلی برای جذب آن‌ها شامل موارد زیر است: متقاعد کردن شرکت‌کنندگان برای آزمایش این طرح (یعنی گیرندگان برای تحویل خارج از ساعت آماده باشند و شرکت‌های حامل تحویل را بدون سر و صدا انجام دهند)؛ تطبیق حامل‌ها و گیرنده‌ها به طوری‌که اولی بتواند در طول تور خارج از ساعت خود بر مشکلات غلبه کند ؛ متقاعد کردن مقامات محلی برای کاهش محدودیت‌های موجود در مورد قوانین عبور و مرور خودرو؛ و محدود کردن مسائل مربوط به سر و صدای مرتبط با بارگیری و تخلیه فعالیت‌ها.

مشارکت صحیح ذینفعان عامل کلیدی توانمندسازی برای مقابله با موانعی که قبلا توضیح داده شد، است. مقامات در سطوح مختلف حکومتی نیز باید برای رسیدگی موثر به مسائل نظارتی همکاری کنند، اما کسب و کارها نیز باید با ادای احترام به تعریف مشترک این طرح، با یک چارچوب حسابداری برای تمام زنجیره های تامین حمل و نقل همراه شوند.

تحکیم

مرکز تجمیع شهری

UCC یک «تاسیسات لجستیکی است که به یک مرکز شهر، یک شهر کامل یا یک سایت خاص خدمات می‌دهد (به عنوان مثال، مرکز خرید) ». در این تسهیلات، که در نزدیکی منطقه مورد استفاده واقع شده است، تحکیم عملیات انجام و سپس تحویل لست – مایل به «نقطه ی مورد نظر» با وسیله نقلیه سازگار با محیط زیست انجام می‌شود.

امکانات می‌تواند شامل انبارهای بزرگ باشد، همچنین از هاب‌ها یا کانتینرهای انتقال نیز استفاده می‌شود. یک UCC می‌تواند خدمات مختلفی را ارائه دهد، از جمله ادغام محموله تا خدمات خاص برای خرده‌فروشان (مانند برچسب‌گذاری قیمت، ذخیره‌سازی موجودی محصولات، مرجوعی کالا و تحویل لست – مایل و جمع آوری ضایعات).

روش فوق مبتنی بر این ایده است که با تجمیع تحویل، کاهش هزینه‌ها (مانند سوخت، بیمه، تعمیر و نگهداری و رانندگان)، کاهش سفرها و ترافیک پدید می‌آید که در عین حال برای بهبود محیط زیست موثر واقع می‌شود.

به لطف بهبود قابلیت اطمینان زمان تحویل، فرکانس تحویل کمتر، بهبودهای حاصل از مدیریت سهام و سایر خدمات موجودی ارائه شده توسط UCC ، باربری‌ها از زمان کاهش یافته سود می‌برند و همچنین گیرنده‌ها نیز کارایی عملیاتی خود را افزایش می‌دهند.

با این حال، تنها 35٪ از کل موارد برای این راه حل بدون بودجه عمومی موثر بود. موانع اصلی برای استقرار موثر این راه حل عبارتند از:

 (1) درگیری‌های ذینفعان (به عنوان مثال، درگیری بین شرکت‌های حمل و نقل و مقامات محلی یا بین حامل‌ها و گیرندگان) اغلب به دلیل «میزان شرکت کنندگان مختلف (به عنوان مثال، حامل‌ها، گیرندگان و مقامات محلی) UCC در ازای مزایایی که دریافت می‌کنند، مایل و قادر به تامین هزینه های مالی هستند.

(2) عدم مشارکت به دلایل راحتی (به عنوان مثال، خرده فروشان ترجیح می‌دهند فرآیند تحویل را به تنهایی مدیریت کنند)؛

(3) عدم تخصیص واضح هزینه‌ها و مسئولیت‌ها در طول زنجیره تامین و (4) حمایت عمومی کم (یعنی مقررات و بودجه).

ادبیات گسترده در مورد این موضوع نشان دهنده مدل کسب و کار برنده خاصی نیست ، با این حال برخی از عوامل اساسی برای موفقیت یک UCC را مشخص می‌کند. هنگام راه‌اندازی در UCC، باید اندازه شهر، مکان، حوضه آبریز، منطقه تراکم را به درستی در نظر گرفت.

بودجه عمومی و مشوق‌های نظارتی (به عنوان مثال، محدودیت در سایر عملیات وسیله نقلیه کالا) عناصر کلیدی حمایتی را برای اجرا نشان می‌دهد.

مدل کسب و کار از نظر مالی قابل دوام است تا از ابتکار عمل حمایت کند و به نقطه سربه سر برسد. رویه‌های تعامل ساختاریافته برای مشارکت با ذینفعان ضروری است.

ارائه خدمات نوآورانه همراه با یک ارزش پیشنهادی جذاب در ارائه موارد اضافی و مواضع اصلی مثل منبع درآمد مهم است. در نهایت، تمام موارد موفقیت‌آمیز توسط حضور یک عامل کلیدی آگاه در مورد کل زنجیره تامین مشخص می‌شود.

میکرو هاب‌ها

ایده UCC ها، پس از چندین شکست UCC های بزرگ در دهه 1990، بالاخره تکامل پیدا کرد. در واقع، UCCهای جدید و کوچک‌تر، با برد تحویل کوتاه‌تر می‌توانند، در اصل، به جای UCCهای تمام عیار، با نقاط انتقال ترکیب شوند. آن‌ها معمولاً خدمات کمتری ارائه می‌دهند و در نزدیکی نقطه تحویل نهایی در شهری متراکم قرار دارند. این امکانات لجستیکی جدید تحت نام میکرو هاب‌ها، میکرو مراکز تجمیع، تأسیسات توزیع خرد، و انبارهای خرد شناخته می‌شوند.

پذیرش از وسایل نقلیه سبک‌تر و تمیزتر (مانند ون‌های الکتریکی کوچک، دوچرخه‌های باری، واکر) صورت می‌گیرد که فرآیند ارسال را تکمیل کنند. علاوه بر مزایای زیست محیطی، محققان بر مزایای اقتصادی بالقوه برای جامعه (به عنوان مثال، تراکم، سر و صدا، و حوادث کمتر) و کاهش اپراتورهای حمل و نقل اشاره دارند. از آن‌جایی که این نوع تحویل تحت شرایط خاص انجام می‌شود، راه حل فوق می‌تواند در مقایسه با تحویل سنتی، کاهش زمان تحویل، سفر و هزینه را به دنبال داشته باشد.

محققان اخیراً چندین ابتکار از هر مدل را آزمایش کرده‌اند (یعنی هر ارائه دهنده حمل و نقل، مرکز خصوصی و کالاهای تحویل آنها این کار را انجام داده است) یا ادغام چند حامل (به عنوان مثال، تحویل به اشتراک گذاری هاب‌ها و محموله‌ها انجام می‌شود).

با این حال، حتی در این مورد، موانع استقرار و پذیرش متفاوت است و در مقیاس بزرگ می‌شود. در واقع، مزایای هزینه عملیاتی به شدت با وجود برخی از ویژگی‌های منطقه خدماتی مرتبط هستند (مانند فضای محدود جاده، سطح ازدحام بالا، محدودیت خودرو، فضای محدود در دسترس برای وسایل نقلیه تحویل برای توقف در کنار حاشیه، زیرساخت‌هایی که عابران پیاده و دوچرخه سواران را در اولویت قرار می‌دهد و ایستگاه‌های شارژ الکتریکی)، در حالی‌که هزینه‌های راه‌اندازی بالا نیاز به حمایت مالی اولیه از سوی سازمان مقامات دولتی دارد.

موانع اصلی را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد:

فقدان اقدام عمومی که ایجاد مزیت رقابتی را از طریق مراکز خرد ترویج می‌کند و طرح‌های دوچرخه باری (یعنی تحویل با وانت‌ها و کامیون‌ها) را در مناطق خاص دشوار و گران می‌کند و در مقابل، ترجیح داده می‌شود تحویل توسط دوچرخه های باری و وانت های برقی انجام شود.

فهرستی دقیق از اقدامات ممکن را ارائه می‌دهند. فقدان اقدام عمومی که مستقیماً از آزمایشات و اجرا حمایت می‌کند (به عنوان مثال، ارائه مشوق‌ها یا حمایت‌های مالی برای جذب وسایل نقلیه سبز و اجاره/خرید میکرو هاب)؛

مسائل مربوط به توزیع هزینه و منفعت میکرو هاب مشترک در بین سهامدارانی که معمولاً رقبای الف هستند.

با توجه به زمینه خاص، این راه حل مستلزم تغییرات عمیق در کل یک شهر یا حداقل، در منطقه خدمات خاص (به عنوان مثال، مناطق کم انتشار) است. از این رو، ادغام ذینفعان در یک چشم انداز بلند مدت که همه عاملان اصلی را درگیر می‌کند، بخش عمومی نقش رهبری را ایفا می‌کند (به عنوان مثال، در یک رویکرد آزمایشگاهی زنده یا SUMP چارچوب)، عامل قادر کننده محوری را تشکیل می‌دهد. علاوه بر این، عاملان و همچنین UCC ها باید خدمات ارزش افزوده اضافی را همانطور که توضیح داده شد، پیش‌بینی کنند.

نتیجه گیری

مقامات دولتی و صنایع به راه حل‌های لجستیکی دانش محور جدید نیاز دارند. برای این کار باید با چالش‌های معاصر کنار آمد. مجموعه‌ای از توانمندسازهایی که می‌توانند برای تسهیل راهکارهای لجستیک بر حسب تقاضا استفاده شوند عبارتند از: نظارت، مشارکت ذینفعان، مشارکت سازمان‌ها و بکارگیری عناصر مرتبط با فناوری.

راه حل‌های شناسایی شده را می‌توان برای تسهیل یک سیستم لجستیک ترکیب و ادغام کرد که پایدارتر و کارآمدتر باشد. با این حال، برای موفقیت این راه حل‌های امیدوارکننده به طور کامل، لازم است از عناصر حمایت کننده و تسهیل کننده اجرای آن‌ها استفاده شود.

این مقاله سعی می‌کند راه حل لجستیک بر حسب تقاضا را نشان دهد. برای این کار به یک رویکرد سیستماتیک که شکاف‌ها را شناسایی کند و در نتیجه اقدامات مورد نیاز را اولویت بندی کند، نیاز است. راهکارهای لجستیک باید توسط بخش دولتی و خصوصی پذیرفته شود.

تا آن‌جا که به نصب لاکرها مربوط می‌شود، مقررات نقش کلیدی را ایفا می‌کند. نیاز به یک چارچوب نظارتی منسجم در سطح ملی برای نصب و استفاده از زیرساخت‌های لاکر وجود دارد. در حالی‌که محدودیت‌های قرار دادن آن‌ها در مکان‌های عمومی باید حذف شود. این روش نیاز به مداخله مرکزی توسط مقامات دولتی و فعالان و همچنین مشارکت مشترک اپراتورهای خصوصی دارد.

حمل و نقل جمعی در مقایسه با نصب لاکرها، در حال حاضر بسیار کمتر گسترش یافته است. این روش دارای پتانسیل بسیار زیادی به عنوان یک راه حل ODL خالص است زیرا استفاده از جریان‌های موجود را به حداکثر می‌رساند. و بدیهی است که هدف آن بازار خاصی از بسته‌های کوچک است که توسط افراد با وسایل نقلیه عمومی جابجا می‌شوند.

در حالی‌که هنوز چندین چالش در ارتباط با چارچوب نظارتی روش حمل و نقل جمعی وجود دارد و شامل پذیرش اجتماعی این فعالیت می‌شود که به حریم خصوصی، مسئولیت و قابلیت اطمینان مرتبط است. پیشرفت در مدل سازی و ابزارهای تجزیه و تحلیل مبتنی بر یادگیری ماشینی و مصنوعی اطلاعات، عملیات حمل و نقل جمعی را به طور فزاینده‌ای قابل دوام می‌کند. بنابراین، برای توسعه روش حمل و نقل جمعی باید فعالیت‌های بیشتری انجام و حتی کمپین‌های متقاعد کننده‌ای پیاده‌سازی شود.

مشارکت دادن ذینفعان، اعم از شهروندان و متخصصان، برای افزایش آگاهی و قابل قبول بودن این راه حل مشارکت عمومی-خصوصی بین استارت آپ Take- MyThings و شرکت اتوبوس حمل و نقل عمومی محلی ایتالیا Autolinee Nuova Benese یک راه حل ممکن است که موانع ذکر شده را به خوبی از بین می‌برد.

یکی دیگر از اقدامات امیدوارکننده برای افزایش بازده توزیع، تحویل کالا خارج از ساعات اداری است. این یعنی استفاده از زمان‌هایی از روز که جاده‌ها کمتر ازدحام دارند.

این روش ساده و متشکل از مشوق‌ها و سیاست‌های تنظیم دسترسی مطلوب است. عملیات ارسال خارج از ساعات اداری یکی از مواردی است که نیاز به توجه بیشتری دارد. یعنی فعالیت زنجیره تامین در زمان‌های مختلف تغییر پیدا کند. این نیازمند انجام عملیات مختلف و همچنین در دسترس بودن گیرندگان برای دریافت کالا در زمان‌های خارج از پیک است. روش تحویل خارج از ساعات اداری در بارسلونا و در پاریس مورد استفاده قرار گرفته است.

یکی دیگر از انواع لجستیک که مزیت‌های رقابتی ایجاد می‌کنند، اما همچنین بازه‌های زمانی سخت‌گیرانه‌ای دارند، UCC/micro-hub است. خطر اصلی که در واقع در غیاب این روش وجود دارد، این است که هیچ مدل تجاری و عملیاتی که بتواند در UCC/شخص ثالث ادغام شود وجود ندارد.

میکروهاب‌ها قابل دوام و سودآور هستند. به عنوان مثال، در مورد لندن و بریستول، ترکیبی از مناطق ULEZ و مشوق‌های مالی و غیر مالی (یعنی امکان اجاره 39 فضای پارکینگ خودرو در مرکز لندن برای استفاده به عنوان مرکز کوچک برای تحویل آن و سرمایه گذاری مقامات محلی در ناوگان باری دوچرخه در بریستول) از این راه حل حمایت می‌کنند. مدیریت فضاها برای تدارکات با سطح بالایی از سیاسی مشخص می‌شود.

برای افزایش کارایی لجستیک، در حالی‌که فناوری می‌تواند کمک کند، انجام کارهایی از قبیل نقشه برداری، مدیریت، و نظارت بر فضای پارکینگ و حاشیه جاده‌ها نیز موثر است. در نهایت، اتوماسیون و استفاده از پهپادها بیشترین پتانسیل را دارد. به طور کلی وسایل نقلیه خودران پتانسیل بهینه‌سازی بیشتری دارند که در نتیجه کاهش ترافیک شهری را به دنبال دارد. پهپادها این پتانسیل را دارند که به طور موثر برخی از خدمات را پوشش دهند. مثل تحویل فوق سریع کالاهای اضطراری، مانند داروها. با این حال، آن‌ها با حریم خصوصی در ارتباط هستند، خطرات امنیتی، ایمنی، مسئولیت و اخلاقی که اولین قدم باید توسط مقامات دولتی برداشته شود.

سوالات متداول

در ادامه قصد داریم به رایج ترین سوالات درباره لجستیک بر حسب تقاضا پاسخ دهیم.